De zorgsector kan jonge professionals goed gebruiken om een inhaalslag op het gebied van innovatie te maken. Hilbert Elzen is regiocontroller bij woonzorgpark Het Westerhonk in Monster en denkt dat ambulante hulpverlening voor hen de toekomst heeft. De cliënt niet uit huis halen, maar juist hulp voor en binnen het hele gezin.
“Qua baanzekerheid zit je in de zorg wel goed”
Qua baanzekerheid zit je in de zorg wel goed, constateert Hilbert Elzen van Het Westerhonk. Het Westerhonk, gelegen in Monster, is een zogenoemd woonzorgpark van de landelijke organisatie 's Heeren Loo. Het is een bijzonder park waar mensen met een grote diversiteit aan beperkingen wonen, werken en leven.
Hilbert komt oorspronkelijk uit een heel andere sector. Hij heeft eerst op het ISW, locatie Sweelincklaan gezeten, waar zijn oudste zoon inmiddels ook naartoe gaat. “Ik heb daar zes heerlijke jaren gehad.” De 46-jarige inwoner van ’s-Gravenzande werkte vervolgens lang binnen de financiële dienstverlening, maar wilde meer dan alleen geld verdienen voor de klant. Een kleine drie jaar geleden kwam hij op Het Westerhonk terecht. “Ik vind het heel erg leuk, je doet echt iets voor én met mensen.” Hij geniet van de interactie met de cliënten. “Dan zit je te vergaderen en komt iemand opeens de ruimte binnengelopen, gewoon om een kijkje te nemen. Ik heb in december nog kerstman gespeeld, dat soort dingen zijn echt de kers op de taart van mijn werk.”
Hilbert ziet dat de zorg ten opzichte van andere sectoren nog een flinke inhaalslag moet maken naar de toekomst toe. “Wij lopen wat achter, ik denk dat we bijvoorbeeld op het gebied van efficiency en techniek nog een wereld te winnen hebben. Denk aan ICT, het elektronisch cliëntendossier alleen al heeft nog veel verbeterpunten. Ook is binnen de zorg altijd ruimte voor goede hr-medewerkers.” Daarnaast staan organisaties te springen om gedragswetenschappers, psychologen en zorgprofessionals. "Veel verzorgende functies worden nu ingevuld door uitzendkrachten, maar dat is niet optimaal. Zij zijn duurder dan vaste medewerkers en je hebt geen goed zicht op wat zij naast de diensten bij ons nog doen. Wij vinden het belangrijk dat onze medewerkers goed uitgerust zijn, maar een uitzendkracht kan zomaar ergens anders nog wat diensten draaien."
Hij denkt dat de tak van zorg voor mensen met een beperking sowieso enorm gaat veranderen. "Je ziet nu al dat we ons meer richten op ambulante hulpverlening. Vroeger werd een kind met gedragsproblemen automatisch uit huis gehaald. Nu proberen de zorgprofessionals hulp binnen het gezin te verzorgen. De oorzaak van de problematiek ligt vaak niet alleen bij het kind, daar zit een gezinssituatie en systeem achter wat niet goed loopt. Zo’n gezin echt binnenkomen is een uitdaging.”
Via ISW onderneemt gaf hij een rondleiding aan een groep leerlingen op Het Westerhonk. "Je zag dat ze onder de indruk waren. Het is voor de leerlingen vooral fijn een kijkje in de keuken te krijgen. Op die manier plant je een zaadje, raken ze geïnteresseerd in jouw sector. Twee leerlingen staken zelfs hun hand op toen ik aan het einde van de dag vroeg wie bij ons zou willen werken." Hilbert geniet zelf in ieder geval enorm van het werken in de zorg en in 'zijn' Westland. "Het is dorps en dat vind ik heerlijk. Het onderlinge contact met gelijkgestemden is fijn. Daarnaast zijn Westlanders harde werkers: niet lullen, maar poetsen, daar hou ik van. Wij willen sowieso zo veel mogelijk medewerkers uit deze regio. Naast de korte reistijd, geeft die lokale betrokkenheid echt iets extra's."